6x20 oczami Ver

Jestem już po najnowszym odcinku i postanowiłam podzielić się z wami moimi odczuciami względem tego epizodu.

Wszystkich, którzy już obejrzeli 6x20 serdecznie zapraszam!

Przede wszystkim strasznie rozczarowałam się motywem. Można było wymyślić tyle ciekawych i sensownych intryg, które kierowane są ciekawymi pobudkami. Odnoszę wrażenie, że Marlene poszła na łatwiznę. Pieniądze to taki oklepany i standardowy motyw, że nie spodziewałbym się, że Marlene zniży się do wykorzystania go. Uważam, że można było rozegrać ten wątek o wiele lepiej, ale cóż…

Kolejna sprawa to, to że nagle znikąd pojawia się nowa postać i od razu zostaje wcielona w jedną z głównych ról. Jak ustawienie Sary na pozycji Red Coat i Black Widow mogłam jeszcze przeżyć, to całej tej Mary Drake zupełnie nie trawię. No dobrze, wiedzieliśmy od początku, że w tym sezonie ma się pojawić bliźniak, ale mimo wszystko coś mi tu nie gra. A mianowicie brak wskazówek. W  pierwszych sezonach mieliśmy wskazówki na każdym kroku i dzięki nim mogliśmy budować konstruktywne teorie poparte elementami wziętymi bezpośrednio z serialu. W tym przypadku mogliśmy jedynie gdybać. Może coś tam się pojawiło na temat tego, że to pani DiLaurentis może mieć siostrę bliźniaczkę, ale o tym, że owa bliźniaczka może być matką Cece zapewne niewiele osób pomyślało i fani, nie mieli właściwie żadnej szansy wykazać się w tej sprawie swoimi spostrzeżeniami i teoriami.

Do Charlotte jeszcze nawiązując, powiem, że dopiero co oswoiłam się z tym, że jest siostrą Alison. Teraz natomiast okazuje się, że były tylko kuzynkami. A wiecie co się okaże pod koniec 7 sezonu? Że   tak naprawdę to Cece nie była córką Mary, ale dzieckiem innej pacjentki Radley, która w tym samym czasie urodziła i podmieniła dzieci, kiedy były noworodkami, a Charlotte nigdy nie była spokrewniona z DiLaurentisami. Szczerze mówiąc, nie zdziwiłabym się.

Strasznie żal mi było w tym odcinku Alison. Przede wszystkim dlatego, że tak strasznie przeżyła śmierć Charlotte, tkwiąc w przekonaniu, że to jej siostra. Poza tym naprawę kochała Elliota, a on ją tak wykorzystał. Swoją drogą umieszczenie Alison w szpitalu psychiatrycznym było ciekawym zagraniem.

Fajnie było również obejrzeć znowu stare pary razem (chociaż zachowanie Arii czy Caleba nie było do końca w porządku).

Mimo wszystko odcinek nie był najgorszy, chociaż nie zostawił we mnie ani wyjątkowo pozytywnych, ani negatywnych emocji. Zaczynam się już chyba przyzwyczajać do szalonych pomysłów scenarzystów ;)